ورزش وینگ سوئیت چیست؟
پرواز با لباس بالدار یا وینگ سوئیت (به انگلیسی: Wingsuit flying) ورزشی پروازی است که در آن با استفاده از نوع خاصی از لباسهای بالدار که فضای بین پاها و دستها را میپوشاند و مساحت جانبی بدن ورزشکار در هوا طوری افزایش مییابد که نیروی را برای پرواز تأمین می کند. این ورزش مدرن اواخر دههٔ ۱۹۹۰ با طراحی نخستین نسل از لباسهای بالدار شکل گرفت؛ لباسهایی که بهخاطر شباهت به سنجابهای پرنده،خفاشها و بتمن به نامهای لباس سنجابپرندهای، لباس خفاشی و لباس بتمن نیز مشهور شدهاند.
پرواز با لباس بالدار معمولاً با استفاده از چتر نجات پایان مییابد.
اگر از طرفداران ورزش های هیجانی هستید و دوست دارید هر از گاهی پمپ آدرنالین خون بدنتان را به راه بیندازید، حتما از مطلب امروزمان خوشتان خواهد آمد. ورزش های هوایی همیشه جطو پر هیجان ترین و پرخطرترین رشته های ورزشی محسوب می شوند. رشته جدیدی به نام پرواز وینگسوت (wingsuit flying) که معادل فارسی آن می شود “پرواز با لباس بالدار” در چند سال اخیر سر و صدای زیادی به پا کرده است. میخواهیم با این رشته آشنا شویم و ببینیم چگونه ممکن است یک انسان بدون هیچ تجهیزات خاصی موفق به پرواز بشود.
پرواز با لباس بالدار ورزشی است که در آن با یک لباس مخصوص بالدار از هواپیما یا صخره میپرند. ولی به جای اینکه چتری باز شود، لباس بالدار در کنترل حرکت و فرود به فرد پرنده کمک میکند. درواقع شخص مانند پرنده ای در هوا به پرواز درمیاید. این ورزش آرزوی دیرینه ی انسان برای پرواز مانند پرندگان را به نوعی محقق کرده است. البته، در آخر برای فرود آمدن به زمین، چتر نجات باز شده و فرد به طور آهسته به زمین می رسد.
اولین تلاش برای این ورزش در سال ۱۹۱۲ شد، که یک خیاط ۳۳ ساله از بالای برج ایفل برای تست لباسش که ترکیبی از چتر و بال بود، پرید. البته این تلاش شکست خورد و این فرد جانش را از دست داد. در اواسط دهه ی ۱۹۹۰ لباس های بالدار مدرن ایجاد شدند که از مواد نایلونی ضخیم استفاده میکنند و سطحی را بین پاها و زیر بازوها ایجاد میکنند، این سطح اضافی ایجاد شده به طور قابل ملاحظه ای فرد پرنده را بالا نگه میدارد.
برای اینکه این ورزش را شروع کنید باید یک چترباز حرفه ای باشید و حداقل ۲۰۰ بار با چتر پریده باشید.
برای انجام این ورزش معمولا از هواپیمای چتربازی و یا صخره ها و ساختمان های بلند میپرند، ودرنهایت با یک چتر فرود میایند. در این پرش، ابتدا چند صد متر سقوط میکنند تا به تدریج با رسیدن به سرعت کافی و افزوده شدن نیروی بال ها به پرواز دربیایند. البته قبل از پرش با لباس، ابتدا چند پرش امتحانی در ارتفاعات پایین تر با چتر انجام میشود و سپس در ارتفاع کمتر از هدف، با لباس پرش انجام میشود و سپس نوبت پرش اصلی است.
این ورزش رکوردهای جهانی زیادی دارد، برای مثال رکورد بزرگترین پرش (شامل چندین پرنده) که به شکل یک الماس در هوا بوده است، شامل ۱۰۰ پرنده در کالیفورنیا در سپتامبر۲۰۱۲ بوده است.
رکورد طولانی ترین پرش ۷٫۵کیلومتر بوده که توسط یک آمریکایی در ۲نوامبر۲۰۱۱ انجام شده است. دین پاتر دراین رکورد از یک کوه پرید و ۳دقیقه و ۲۰ثانیه پرواز کرد.
رکورد سریعترین پرش نیز۳۶۳ کیلومتر بر ساعت توسط یک فرد ژاپنی زده شده است.
این ورزش تقریبا جدید سوانح زیادی نیز داشته است . اگر به طور اصولی انجام شود و شخص سابقه ی طولانی چتربازی داشته باشد، خطر کمتر است ولی درهرصورت تعداد سوانح گزارشی از این ورزش بسیار بیشتر از دیگر ورزش هاست.
این ورزش بیشتر در آمریکا طرفدار داشته است.
منبع: مجله اینترنتی پرستو
ایران چطور میشه